تقریباً بسیاری از نقاط ایران چهره‌ی زمستانی به خود گرفته و در آستانه‌ی جشن سال نو مسیحیان جهان، درست مثل سال‌های دور کودکی، همه جا سفیدپوش شده است ... حتا خبر می‌رسد که مردمان دیار خشکیده‌ی سیستان و بلوچستان هم طعم شیرین باران را چشیده‌اند و خلاصه همه‌ی شواهد حکایت از آن دارد که ایران‌زمین پس از مدتها خود را پذیرای یک «ترسالی» همه‌گیر و کم‌نظیر می‌کند. کاش این اتفاق بیافتد و آبخوان‌های تشنه‌ی ما در مناطق بیابانی بتوانند نفسی تازه کنند.
    با این وجود می‌خواهم در این پست از فصلی یاد کنم که مجال نشد در آخرین روزش، او را سزاوارانه بدرقه سازم ... از پاییز؛ هنگامه‌ی بی‌بدیل پادشاه فصل‌ها ...