- تنوّع زیستی؛ نماگری گویا از پایداری

اهمیت مفهوم پایداری و نقش نماگرِ مهمی چون تنوّع زیستی در ترسیم آن، هنگامی آشکارتر می­شود که بدانیم: هر چه گوناگونی و پایداریِ چهره‌های متنوّع حیات بیشتر و تضمین­یافته­تر باشد، می‌توان به دورنمای بقای زیست‌بوم­های زمینی امیدوارتر بوده و با اطمینانی بیشتر و اراده­ای راسخ‌تر، برای آینده‌ای دوردست‌تر برنامه‌ریزی کرد. بنابراین گزاف نخواهد بود، اگر ادعا شود: درجة پایداری تمدّن انسانی، متناسب با اهمیتی خواهد بود که در فرهنگ جهانی و سبد اولویت­های حکومتی، نسبت به حراست از تنوّع زیستی وجود خواهد داشت. بر این بنیاد، انتظار می­رود، هرچه گرایه­های زیست­محیطی و ملاحظات متأثر از تنوّع زیستی، به صدرِ اولویت­های راهبردی و سیاست­های کلانِ توسعة جامعه نزدیک­تر شود، می­توان به پایداری زیست در آن جامعه هم، امیدوارتر بود.