برای تارنمایی که عنوانش بیشترین قرابت را با سال 2006 داشت، بی‌گمان دل‌کندن از سال کهنه و سلام کردن به سال جدید، همان‌گونه که پیشتر اتفاق می‌افتاد و لابد پس‌تر هم اتفاق خواهد افتاد! نه آسان است، نه سزاوار و نه منطقی. چرا که این نخستین بار بود که مهمترین دغدغه‌ی نگارنده در طول دست‌کم دو دهه‌ی اخیر از عمرش به صدر ملاحظات راهبردی جهان نزدیک شده بود و امروز مجبور است هم با 2006 و هم با کوفی‌عنان - که بی‌تردید، در بین دبیرکل‌های سازمان ملل نشان داد که بیشترین درک ممکن را هم از خطر ناپیدای «بیابان‌زایی» دارد و هم بیشترین حرمت و عشق را به زیبایی‌های بی‌بدیل «بیابان» - خداحافظی کند.
    با این وجود، خوشحالم که ...