«آدم گاهی از درونِ چیزی کوچک، می‌تواند چیزهای بزرگی راجع به زندگی کشف کند، در این مواقع هیچ نیازی به توضیح نیست، فقط باید نگاه کند.»

- اهمیت پایداری در جهان ناپایدارِ امروز:

هر روز که می­گذرد و هر زمان که به اصطلاح تمدّن پوست ­انداخته و نوع بشر به مرزهای جدیدتر و کاراتری از دانش و تجربه می­رسد، بیشتر درمی­یابد که چه رابطة تنگاتنگ و تودرتویی با چه ابعاد عظیم و غیرقابل پیش­بینی­ای بین مسایل زیست­محیطی با کیفیت زندگی وجود دارد.

راست آن است: آنچه که امروز از هماوردی انسان با طبیعت برجای مانده، چیزی نیست جز انفجارِ جمعیت، کاهش تنوّع زیستی، آلودگی محیط زیست و نبود امنیت غذایی (شریفی­پور و مخدوم، 1383)؛ در صورتی که این انتظارِ زیادی نبود که نسلِ دانای امروز بتواند به گونه­ای رفتار کند تا دست­کم فرزندانش بتوانند از طعم شیرین هماغوشی با طبیعت سخن گفته و لذّت برند؛ نه از مصائبِ تلخ هماوردی با آن رنج و دردی فزاینده را تحمّل کنند.

اونجاکی، شاعر اندیشمند آنگولایی (پیام یونسکو، ش 375-374، ص 5).

بی­گمان میانگین دانایی نسل امروز قابل مقایسه با هیچ نسلی نیست؛ کافی است بدانیم مجموع دانشمندانی که هم­اکنون بر روی کرة زمین زیست می­کنند از نه­دهم تمامی دانشمندانی که تاکنون تاریخ بشر آنان را درک کرده است، فزونی گرفته و حجم اطلاعات تولید شده هر 18 ماه یکبار دوبرابر می­شود (وحیدی، 1381).